«الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِی مَنَّ عَلَیْنَا بِمُحَمَّدٍ نَبِیِّهِ صَلَّی اللَّهُ عَلَیهِ وَ آلِهِ دُونَ الامَمِ الْمَاضِیَةِ وَالْقُرُونِ السَّالِفَةِ بِقُدْرَتِهِ الَّتِی لا تَعْجِزُ عَنْ شَیْ‏ءٍ وَ إنْ عَظُمَ وَ لا یَفُوتُهَا شَیْ‏ءٌ وَ اءِنْ لَطُفَ فَخَتَمَ بِنَا عَلَی جَمِیعِ مَنْ ذَرَأَ وَجَعَلَنَا شُهَدَآءَ عَلَی مَنْ جَحَدَ وَ کَثَّرَنَا بِمَنِّهِ عَلَی مَنْ قَلَّ».

صحیفه‌ سجادیه، آینه تمام‌نمای اخلاق رسول اکرم ^{(صلی الله علیه و آله)}

میلاد فرخنده و پر نور خاتم انبیا محمد مصطفی ^{(صلی الله علیه و آله)} و امام صادق (صلوات الله و سلامه علیهما) را به محضر مقدس و منور فرزند عزیزشان امام عصر ^{(عجل الله تعالی فرجه الشریف)} و همه‌ی دوستان و ارادتمندان ایشان به ویژه جمع حاضر، تبریک عرض می‌کنم.

شناخت پیغمبر اکرم ^{(صلی الله علیه و آله)}، شناخت خدا است

همه‌ی زندگی ما با یک قرائت ممتاز در این دو کلمه خلاصه می‌شود که اگر انسان همه‌ی عمرش را به فضل الهی پای این دو کلمه قرار دهد، سود کرده است و هر چه غیر این باشد، خسارت است. یک، شناخت حضرت خاتم و دو، شباهت به آن بزرگوار به قدر استطاعت و امکان. این چیزی است که مقصد عالی خلقت است؛ چراکه این شناخت، شناخت حضرت حق است. چه اینکه در حدیث نورانیت حضرت امیر المؤمنین ^{(علیه السلام)} فرمود: «مَعْرِفَتِي بِالنُّورَانِيَّةِ مَعْرِفَةُ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَ؛[1] معرفت من به نورانیت، معرفت خداوند عزوجل است». چه راهی بهتر از این برای شناخت حضرت حق؟! چه راهی روشن‌تر، امن‌تر و نزدیک‌تر از این؟!

لزوم تأسی به رسول اعظم ^{(صلی الله علیه و آله)}

پس از شناخت آن بزرگوار، نوبت به تأسی به آن بزرگوار می‌رسد که در حقیقت، تقرّب به حضرت حق است؛ زیرا قرآن می‌فرماید: «فَاتَّبِعُونِي يُحْبِبْكُمُ اللّهُ؛[2] از من پيروى كنيد تا خدا دوست‌تان بدارد». دستور خود حضرت حق است که: «لَقَد كانَ لَكُم في رَسولِ اللَّهِ أُسوَةٌ حَسَنَةٌ؛[3] مسلّماً برای شما در زندگی رسول خدا سرمشق نیکویی بود». اگر کسی می‌خواهد به خدای متعال و ملاقات رحمت الهی، آن‌هم در عالی‌ترین مراتبش نائل شود، راهش شباهت و تأسی به پیامبر است. من عنایت دارم از کلمه‌ی شباهت استفاده کنم و ممکن است مقداری سنگین هم باشد؛ اما چون خود حضرت اجازه داده‌اند، من عرض می‌کنم. قرآن کریم به لطافت، تعبیر به تأسی و تبعیت می‌کند. حضرت حق فرمود: «لَقَد كانَ لَكُم في رَسولِ اللَّهِ أُسوَةٌ حَسَنَةٌ» دعوت به تأسی است و خود حضرت هم فرمودند: «فَاتَّبِعُونِي» که نتیجه‌اش «يُحْبِبْكُمُ اللّهُ» است. بالاتر از این چه می‌خواهید؟! بنابراین راه نزدیک شناخت حضرت حق، شناخت پیامبر است که فرد اکمل است در سلسله‌ خلقت و آن‌هم شناخت به نورانیت. این است راه نزدیک و امن در معرفت و تقرب به حضرت حق. صراط مستقیم عبارت است از تبعیت از آن بزرگوار و تأسی به ایشان، یا به یک بیان خیلی شیرین، شباهت به آن حضرت. انسان تا جایی که امکان دارد، باید به آن بزرگوار شباهت پیدا کند.