«اَللّهُمَ صَلِّ عَلي علي بن مُوسَي الِّرِضا المَرُتَضي اَلاِمامِ التَّقيِّ النَّقيِّ وَ حُجَتِكَ عَلي مَن فَوقَ الاَرضِ وَ مَن تَحت الثَّري اَلصِدّيقِ الشَّهيدِ صَلاةً كَثيرَةً تآمَّةً زاكِيَةً مُتَواصِلَةً مِتَواتِرَةً مُتَرادِفَة كَاَفضَلِ ما صَلَّيتَ عَلي اَحَدٍ مِن اوليائِكَ».

به همه‌ی برادران و خواهران عزیز، شب میلاد فرخنده مولایمان حضرت علی‌بن موسی الرضا ^{(علیه‌آلاف‌والتحیة‌وثنا)} را تبریک عرض می‌کنم.

انتخابی که باعث روشنیِ چشم مؤمنان شد

تبریک دیگر ما به خاطر این است که بحمدالله خداوند تبارک و تعالی در ایام پر نور دهه‌ی کرامت، عطیه رضویه‌ای به ملت عزیزمان کرامت کرد: انتخابات ریاست‌جمهوری. برخلاف خواست دشمنان و طراحی‌هایشان ـ چنان‌که تحلیلش در جلسه قبل گذشت ـ حضور معنادار مردم و از طرف دیگر تصمیم خوبشان، باعث شد برادر عزیز ما حضرت آقای رئیسی به ریاست‌جمهوری برسند. ان‌شا‌ءالله باعث روشنیِ چشم مؤمنان شود و دل‌های خوبان را شاد کند. خدای متعال ایشان را رئیس‌جمهور خوش‌قدمی برای گام دوم انقلاب قرار دهد و با دولت جوان حزب‌اللهی که تشکیل خواهند داد، برکات فراوان و گشایشی در کار مردم عزیزمان و آرمان‌های‌ انقلاب پیدا خواهد شد.

این سختی‌ها در پی خودش کامیابی دارد. به تعبیر قرآن: «إِنَّ مَعَ الْعُسْرِ يُسْرًا؛[1] آرى، با دشوارى آسانى است». انقلاب اسلامی مورد عنایت الهی و مورد توجه و امداد و نصرت ولی الله الاعظم ^{(عجّل‌الله‌تعالی‌فرجه‌الشریف)} است و ان‌شاءالله به کوری چشم بدخواهان و به رغم فراز و فرودها، تا طلوع خورشید ولایت عظما ادامه خواهد داشت. البته ابتلا و امتحاناتی هم داریم؛ چنان‌که گفته‌اند: «لَتُبَلْبَلُنَّ بَلْبَلَةً وَ لَتُغَرْبَلُنَّ غَرْبَلَةً؛[2] سخت آزمايش مى‌شويد، چون دانه‌اى كه در غربال ريزند». آنچه خدای متعال در این غربالگری انجام می‌دهد، تمحیص است: «وَلِيُمَحِّصَ اللَّهُ الَّذِينَ آمَنُوا؛[3] تا خدا كسانى را كه ايمان آورده‏‌اند، خالص گرداند». در فتنه‌ها، ابتلائات، امتحانات، فراز و فرودها، افراد غربالگری می‌شوند و سطح هوشیاری، فهم، درک و تحلیل امت برای انجام آن مأموریت بزرگ ارتقا پیدا می‌کند. این فراز و نشیب‌ها هست، ولی دل ما به امدادهای الهی و توجهات حضرت ولی الله الاعظم ^{(ارواحنا‌له‌الفدا)} خیلی روشن است. ایران، شیعه‌خانه حضرت است، اینجا را حفظ می‌کنند. مشهور است که خود حضرت در قضایای مشروطه، به میرزای نائینی فرمودند: اینجا شیعه‌خانه ما است؛ و به نقشه ایران اشاره کردند که به صورت دیواری بود و کج شده بود. حضرت دستشان را روی آن گذاشته و گفته بودند: ما آن را نگه می‌داریم. به تعبیر خودمانی، کج می‌شود، ولی نمی‌ریزد.

علت مبارک بودن ایام ولادت ائمه

امشب باید سراغ معدن مکارم‌الاخلاق و گنج باعظمتی برویم که از آن، همه‌ی زیبایی‌ها استخراج می‌شود؛ زیبایی‌های علمی، زیبایی‌های عملی، زیبایی‌های اخلاقی. همه‌ی محاسن و مکارم از این گنج باعظمت استخراج می‌شود. حضرت رضا ^{(علیه‌السلام)} برای امت و برای بشریت وجود بسیار پربرکتی است. جلسه‌ی ما معمولاً در مناسبت‌ها قرار می‌گیرد. امسال هم با شب ولادت فرخنده‌ی حضرت امام رضا ^{(علیه‌السلام)} مصادف شده است. به همین مناسبت چند جمله به عنایت پروردگار متعال خدمت برادران و خواهران عزیزم عرض می‌کنم.

نکته‌ی اول اینکه همچنان‌که قرآن صامت محیط تجلی‌اش لیله القدر است، هر قطعه‌ای از زمان که محیط تجلی قرآن ناطق باشد، آن‌هم در عِداد لیله القدر محسوب می‌شود. قرآن‌کریم درباره لیله القدر فرمود: «إِنَّا أَنْزَلْنَاهُ فِي لَيْلَةِ الْقَدْرِ؛[4] ما [قرآن را] در شب قدر نازل كرديم». و در سوره مبارکه دخان فرمود: «إِنَّا أَنْزَلْنَاهُ فِي لَيْلَةٍ مُبَارَكَةٍ إِنَّا كُنَّا مُنْذِرِينَ فِيهَا يُفْرَقُ كُلُّ أَمْرٍ حَكِيمٍ أَمْرًا مِنْ عِنْدِنَا إِنَّا كُنَّا مُرْسِلِينَ رَحْمَةً مِنْ رَبِّكَ إِنَّهُ هُوَ السَّمِيعُ الْعَلِيمُ؛[5] ما آن را در شبى فرخنده نازل كرديم، [زيرا] كه ما هشداردهنده بوديم. در آن [شب] هر [گونه] كارى [به نحوى] استوار فيصله مى‏يابد. [اين] كارى است [كه] از جانب ما [صورت مى‏گيرد]. ما فرستنده [پيامبران] بوديم [و اين] رحمتى از پروردگار تو است كه او شنواى دانا است». لیله مبارکه همان شب قدر است که شب مبارکی است. به قول حافظ: «چه مبارک سحری بود و چه فرخنده شبی، آن شب قدر که این تازه براتم دادند».

مبارک به هر چیزی گفته می‌شود که دارای عمق ظرفیت و سعه و عطیه به نحو غیر قابل تصوری باشد. یعنی با خودش عطاها و هدایا و جوایز دارد. همان‌طور که زمان می‌تواند مبارک باشد، یک شخص هم می‌تواند وجودش مبارک باشد. گاهی یک شخص علم و اخلاقش سعه دارد؛ به‌گونه‌ای که نه‌فقط خودش بهره‌مند می‌شود، بلکه کسانی که در معرض ارتباط با او قرار می‌گیرند، بهره‌مند می‌شوند. گاهی بعضی از مکان‌ها مبارک هستند؛ مثل بیت الله الحرام. قرآن کریم آنجا را با ویژگی برکت معرفی ‌می‌کند.[6] بعضی از زمان‌ها این‌گونه هستند؛ مانند شب قدر. این شب با شب قبل و بعدش فرق می‌کند. ذخیره‌ای که از رحمت، عنایت، لطف و مغفرت در این قطعه از زمان تعبیه و ذخیره شده، می‌تواند بیش از هزار ماه را پوشش دهد. آن چیزی که شب قدر را شب قدر کرده، طلوع حقیقت قرآن از رفیق اعلا در بسیط خاک و از آن مقام عرشی به این محیط فرشی و از آن محیط‌ لاهوتی ‌به این محیط ناسوتی است. لذا شبی که قرآن بر قلب حضرت خاتم ^{(صلی‌الله‌عیله‌وآله)} تجلی کرد، شب قدر می‌شود.

شبی که به عنایت پروردگار متعال، قرآن ناطق، یعنی وجود اقدس انسان کامل، یعنی آیت‌الله‌العظمی‌والکبری‌والاولیا، برترین نشانه حق و عظیم‌ترین دست‌پرورده پروردگار متعال. چون درباره خود انسان فرمود: «فَتَبَارَكَ اللَّهُ أَحْسَنُ الْخَالِقِينَ؛[7] آفرين باد بر خدا كه بهترين آفرينندگان است». این احسن المخلوقین وقتی نوبت فرد اعلایش می‌رسد که انسان کامل است، خداوند تبارک و تعالی با اسمای حسنی و زیبایش در این آیینه تجلی می‌کند. پس انسان کامل می‌تواند آینه‌دار جمال، بها، جلال، علم، قدرت، رحمت، مشیّت و کرامت پروردگار متعال ‌شود. لذا در تفسیر آیه «وَلِلَّهِ الْأَسْمَاءُ الْحُسْنَى فَادْعُوهُ بِهَا؛[8] و نام‌هاى نيكو به خدا اختصاص دارد. پس او را با آنها بخوانيد»، امام صادق ^{(علیه‌السلام)} فرمودند: «نَحْنُ وَ اَللَّهِ اَلْأَسْمَاءُ اَلْحُسْنَى؛[9] سوگند به‌خدا مایيم آن نام‌هاى نيكو».

انسان کامل، همان قرآن است با تمام حقیقتش، با همه‌ی ظرفیتش، با همه‌ی لطائفش، با همه‌ی اسرار و حقایقش. یکی از انسان‌های کامل، حضرت علی‌بن موسی الرضا المرتضی ^{(علیه‌آلاف‌وتحیتة‌والثنا)} است.

اوصاف امام در بیان امام هشتم

در کتاب شریف کافی در باب الحجة، بابی هست به نام باب نوادر. روایتی از حضرت علی‌بن موسی الرضا ^{(علیه‌آلاف‌وتحیتة‌والثنا)} در موضوع امام‌شناسی آورده که خیلی فوق‌العاده است. یک بار در جلسه صحیفه به مناسبتی عرض کردم حضرت رضا ^{(علیه‌السلام)}، با آفریده‌های خدای متعال که برای ما محسوس و ملموس است، امام را معرفی می‌کند. مثلاً با خورشید شروع می‌کند و می‌فرماید: «الْإِمَامُ کَالشَّمْسِ الطَّالِعَةِ الْمُجَلِّلَةِ بِنُورِهَا لِلْعَالَمِ وَ هِیَ فِی الْأُفُقِ بِحَیْثُ لَا تَنَالُهَا الْأَیْدِی وَ الْأَبْصَار؛[10] امام مانند خورشید فروزنده‏‌اى است که با تابش نور خود به زندگى تاریک بشر روشنى مى‌‏بخشد و در حالى که خود بر تارک بلند افق آسمان قرار دارد، دست‌ها و چشم‌ها به او نمى‌‏رسد‏». امام مثل خورشید است؛ خورشید فروزان و درخشان که با نورش همه‌ی عالم روشن می‌شود، اما دست کسی به آن نمی‌رسد. دست فکری به افق شخصیتش و دست عقلی به ساحت قدسی او نمیر‌سد. اما دست عنایت او و گرمای حیات‌بخشش به همه می‌رسد. شما صمیمی‌تر از خورشید ندارید. در عین حال عزیزتر از خورشید هم ندارید. عزتش اینکه خیلی فراتر از دسترسی شما است. صمیمیتش اینکه نورش را به صورت تو می‌پاشد و شادابی و طراوتش وجود‌تان را در بر می‌گیرد و زیر بارشش هستید. اما از آن طرف رفعت و عظمت دارد. در ادامه‌ی آن حدیث نورانی و بسیار لطیف، امام را به باران، چشمه، ماه، پدر و مادر و رفیق تشبیه می‌کنند.

آن شب قدرْ یاران امشب است

آیا شما می‌توانید مبارک‌تر از سحری که خداوند متعال حضرت رضا ^{(علیه‌السلام)} را در آن سحر به بشریت کرامت کرد، پیدا کنید؟ البته می‌توانید بگویید سحری که امیرالمؤمنین یا حضرت زهرا ^{(سلام‌الله‌علیهما)} به بشریت هدیه شد یا جد اطهرشان پیامبر اعظم ^{(صلی‌الله‌علیه‌وآله)} طلوع کرد. چه شبی مبارک‌تر از شب یازده ذی‌القعده که خدا حضرت رضا ^{(علیه‌السلام)}، این آیه باعظمت، آیه علم، آیه کرم، آیه رحمت، آیه قدرت، آیه لطف، آیه رأفت، آن‌هم در اعلا مرتبه‌اش را به بشریت هدیه داد؟ آن شب قدری که می‌گویند یاران امشب است. شب یازدهم ذی‌القعده؛ در چنین شبی نازل کردیم تا به وسیله او، با حضور او، با درخشش نور او و با طلوع خورشید وجود مقدس او در محیط زیست بشریت، انسان‌ها بتوانند خدا را ببینند.

این جمله را حضرت صادق ^{(علیه‌السلام)} خطاب به امام کاظم ^{(علیه‌السلام)} فرمود: «إِنَّ عَالِمَ آلِ مُحَمَّدٍ لَفِي صُلْبِكَ وَ لَيْتَنِي أَدْرَكْتُهُ؛ عالم آل محمد در نهاد تو است. كاش او را درك مي‌كردم». تعبیر بسیار قشنگی است. خدا در حقیقت وجود تو برای امت گنجی تعبیه کرده که عالم آل محمد است. بعد فرمود: «فَإِنَّهُ سَمِيُّ أَمِيرِ اَلْمُؤْمِنِينَ عَلِيٍّ؛[11] او هم‌نام امير المؤمنين علي است». البته هم‌کُنیه‌ ایشان هم هست. کنیه امام علی و امام رضا ^{(علیه‌السلام)} ابوالحسن بوده است.

امام صادق ^{(علیه‌السلام)} برای دیدن حضرت رضا ^{(علیه‌السلام)} ابراز اشتیاق می‌کند. «لَيْتَنِي» یعنی کاش می‌شد او را ببینم. پانزده یا شانزده روز قبل از ولادت حضرت رضا ^{(علیه‌السلام)}، امام صادق ^{(علیه‌السلام)} به شهادت رسیدند. امام صادق ^{(علیه‌السلام)} با این جمله خود دارد پیام به امت می‌دهد؛ یعنی این گوهر الهی و حقیقت عرشی را بشناسید. چون امام، امام را می‌شناسد.

بنابراین آن شب قدرْ یاران امشب است. اتفاقی با چنین عظمتی در این شب افتاده. درود و سلام خدا و درود فرشتگان و سلام انبیا و اوصیا و همه‌ی خوبان و مؤمنان، بر این نوزاد و پدر و مادرش.

حضرت موسی کاظم ^{(علیه‌السلام)}، موسی آل محمد، در طور سینای عشق به تماشای تجلی رضوی حضرت حق در چنین سحر مبارکی نشست.

پس قدر بدانیم و حواسمان باشد که شبیه‌ترین شب به شب قدر، همین شب است. این حرف را شاید هرکسی به شما نگوید. اهل الله گفته‌اند و ما داریم تکرارش می‌کنیم. منتها اینها حرف‌های عمومی نیست. به هر حال ظرفیت‌هایی که در لیلة القدر هست، مثل مغفرت و رحمت و سلام، در این شب نیز تعبیه شده است.

امامت، حقیقتی واحد با تجلی‌های گوناگون

نکته دوم درباره خصائص حضرت رضا ^{(علیه‌السلام)} است. بارها این روایت نورانی را برایتان خوانده‌ام که: «أولنا محمد اوسطنا محمد آخرنا محمد و کلنا محمد؛[12] اول ما محمد است، اوسط ما محمد است و آخر ما نیز محمد است. همه‌ی ما محمد هستیم». این روایت بیان دیگری از این روایت است: «کلُّنَا وَاحِدٌ مِنْ نُورٍ وَاحِدٍ؛[13] همه‌ی ما یکی و از نور واحد هستیم». یک حقیقت است؛ اما در مقام تجلی، تنوع دارد. یک‌جا می‌شود سجادی؛ یک‌جا می‌شود حسنی؛ یک‌جا می‌شود حسینی؛ یک‌جا می‌شود موسوی؛ یک جا می‌شود رضوی؛ یک‌جا می‌شود مهدوی؛ یک‌جا می‌شود فاطمی. فاطمه و علی ^{(علیهما‌السلام)} سرچشمه این نور است؛ چنان‌که قرآن می‌فرماید: «مَرَجَ الْبَحْرَيْنِ يَلْتَقِيَانِ بَيْنَهُمَا بَرْزَخٌ لَا يَبْغِيَانِ ... يَخْرُجُ مِنْهُمَا اللُّؤْلُؤُ وَالْمَرْجَانُ؛[14] دو دريا را [به‌گونه‏‌اى] روان كرد [كه] با هم برخورد كنند. ميان آن دو حد فاصلى است كه به هم تجاوز نمى‌كنند ... از هر دو [دريا] مرواريد و مرجان برآيد».

ائمه با وجودی که نور واحد هستند، در مقام تجلی، هر کدام خصائصی دارند که در بعضی از کلمات اولیا خدا خصائص أنوار آل محمد و اهل‌بیت ^{(سلام‌الله‌علیهم‌اجمعین)} معرفی شده است. به قول حضرت آقا ^{(روحی فداه)} مانند یک انسان ۲۵۰ ساله است که در هر مقطعی جلوه‌ای دارد.

حدیثی جامع و جالب در معرفی ائمه

از نگاه صاحب رسالت چند روایت داریم که از بین آنها یک روایت را به عزیزان یادآوری می‌کنم. جناب ابن‌شاذان قمی کتاب شریفی دارد به نام مائةُ مَنْقَبَة. صد منقبت از مناقب اهل بیت ^{(علیهم‌السلام)} را از زبان و منابع اهل سنت کنار هم چیده شده است. به کتاب فضیلت هم مشهور هست. ایشان از علمای شاخص و بزرگ شیعه است؛ شاگرد جناب ابن‌قولویه قمی و هم‌درس شیخ مفید است. آقای ابن‌شاذان در این کتابی که عرض کردیم، در حدیث ششم روایت خیلی جذابی را آورده است. پیامبر اعظم ^{(صلی‌الله‌علیه‌وآله)} در آن روایت نورانی خطاب به امیرالمؤمنین ^{(علیه‌السلام)} می‌گوید: «يَا عَلِيُّ أَنَا نَذِيرُ أُمَّتِي وَ أَنْتَ هَادِيهَا؛ ای علی، من هشداردهنده امتم هستم و تو هدایت‌کننده امت». قرآن به پیغمبر می‌گوید: «إِنَّمَا أَنْتَ مُنْذِرٌ وَلِكُلِّ قَوْمٍ هَادٍ؛[15] تو فقط هشداردهنده‏اى و براى هر قومى رهبرى است». هر امتی یک مُنذر دارد که پیامبرش است و یک ‌هادی دارد که مجموعه‌ای را که آن پیامبر ارائه کرده، محقق و مستقر می‌کند. حال حضرت می‌فرماید: «يَا عَلِيُّ أَنَا نَذِيرُ أُمَّتِي وَ أَنْتَ هَادِيهَا». بعد شروع می‌کند پیغمبر اکرم ^{(صلی‌الله‌علیه‌وآله)} یکی‌یکی ائمه ^{(علیهم‌السلام)} را به وصف معرفی می‌کند: «وَ اَلْحَسَنُ قَائِدُهَا وَ اَلْحُسَيْنُ سَائِقُهَا؛ حسن پیشوای این امت و حسین راهنما و هدایت‌کننده است». خیلی عجیب است. یکی‌یکی اینها را معرفی می‌کند تا به امام رضا ^{(علیه السلام)} می‌رسد. در اینجا برای معرفی می‌فرماید: «وَ عَلِيُّ بْنُ مُوسَى مُعَبِّرُهَا وَ مُنَجِّيهَا وَ طَارِدُ مُبْغِضِيهَا وَ مُدْنِي مُؤْمِنِيهَا؛ و علی‌بن موسی عبوردهنده و نجات‌دهنده امت و دورکننده کینه‌توزان و دشمنان و جمع‌کننده مؤمنان است». پیغمبر اکرم ^{(صلی‌الله‌علیه‌وآله)}، امام رضا ^{(علیه‌السلام)} را با چهار ویژگی معرفی می‌کند. حضرت جواد ^{(علیه‌السلام)} را با دو ویژگی معرفی می‌کند: «قَائِدُهَا وَ سَائِقُهَا؛[16] پیشوا و راهنما و هدایت‌کننده امت». بعد این آیه را تلاوت فرمود: «إِنَّ فِي ذَلِكَ لَآيَاتٍ لِلْمُتَوَسِّمِينَ؛[17] به‌يقين در اين براى هوشياران عبرت‌ها است».

ذکر این آیه به این معنا است که مطلبی که به شما گفتم، جزء اسرار بود. برای باهوش‌ها، عقلا، نخبه‌ها، ژرفیاب‌ها و ژرف‌کاوهای امت است. متوسمین کسانی هستند که خرد ناب و عقل فعال و سرعت انتقال به معارف دارند. آنها می‌توانند بفهمند من چه گفتم. صدر متوسمین خود آل محمد ^{(صلوات‌الله‌اجمعین)} هستند و پیروان ایشان نیز از این هوش و هوشمندی و خرد و خردمندی بهره ویژه دارند.

تجلی رضوی امامت‌ از نگاه صاحب رسالت

پیغمبر اکرم ^{(صلی‌الله‌علیه‌وآله)} با چهار کلید واژه امام رضا ^{(علیه‌السلام)} را معرفی کرد. کاش وقت بود تا در ده جلسه یا شاید بیشتر آنها را شرح می‌کردم. اجمالاً در حد ترجمه آن موارد را بررسی می‌کنیم.

ویژگی‌هایی که در نسبت با امت برای حضرت گفته شده، تکان‌دهنده است. نقش حضرت رضا ^{(علیه‌السلام)} در ارتباط با امت اسلامی، امتدادی است. یعنی نقش در قطعه‌ای از زمانی که حضرت رضا علیه السلام حیات ظاهری دارند، بنیان‌گذاری می‌شود؛ ولی تا دامنه قیامت به وسیله حجت آخرین امتداد پیدا می‌کند. این نقش قطع نمی‌شود. مثلاً سیدالشهدا ^{(علیه‌السلام)} سائق‌الامه است؛ یعنی از پشت سر امت را تا مقصد راهبری می‌کند. اما امت که تمام‌شدنی نیست؛ پس تا روز پایان که امت به تمام معنایش مستقر می‌شود، امتداد پیدا می‌کند. امتدادبخش تمام این نقش‌ها خلف صالحی است که جانشین همه است و همه‌ی نقش‌ها را تا قبل از قیامت به ارث می‌برد؛ هر مقداری که خدا بخواهد. بنابراین چهار نقشی که برای حضرت رضا ^{(علیه‌السلام)} معرفی می‌شود، امتدادی است و نه انقطاعی. این‌طور نیست که فقط در مقطع حیاتشان، حضرت نقش‌آفرینی کرده باشند. از حیات ظاهری حضرت شروع می‌شود و با شهادتش جاودانه می‌شود. سپس به امام بعدی منتقل می‌شود. در نهایت حضرت ولی‌الله‌الاعظم امام عصر ^{(علیه‌السلام)} دریافت‌کننده همه‌ی این نقشه‌ها است و امتدادش می‌دهد تا روزی که مأموریتش با ظهورش کامل می‌شود. لذا با او همه دیده می‌شوند و همه برمی‌گردند و رجعت اتفاق می‌افتد.

اما چهار ویژگی حضرت رضا ^{(علیه‌السلام)}؛ یکی: «مُعَبِّرُهَا» یعنی کسی که اسرار آل محمد را رمزگشایی می‌کند. دوم: «وَ مُنَجِّيهَا»، امت را از دشواری‌ها و سختی‌ها و سقوط و نافرجامی نجات می‌دهد. در روایت دیگری تعبیر جالبی درباره‌ی حضرت رضا ^{(علیه‌السلام)} است: «غَوْثُ هَذِهِ الْامّةِ وَ غِياثُها؛[18] فریادرس و منجی‌ است». دست امت را می‌گیرد و از سقوط نجاتش می‌دهد. دست خدا در نجات دادن امت است. سوم: «وَ طَارِدُ مُبْغِضِيهَا». دشمن را که همواره درصدد بغض و کینه و طراحی‌ شیطانی و ضربه زدن به امت است، از امت دور می‌کند. دشمنان امت را از اطراف امت پراکنده می‌کند. چهارم: «وَ مُدْنِي مُؤْمِنِيهَا» کسی که مؤمنان ناب امت را به هم نزدیک می‌کند و پیوند می‌زند و سازماندهی می‌کند، حضرت رضا ^{(علیه‌السلام)} است.

تأثیر امام رضا ^{(علیه‌السلام)} بر ایران و شیعیان

امروز می‌توانیم بفهمیم سرّ اینکه برای حضرت رضا ^{(علیه‌السلام)} چهار مأموریت تعریف شده، چیست. خداوند تبارک و تعالی به دست دشمن‌ترین و مکارترین دشمنانش، مأمون ^{(علیه‌آلاف‌لعنة‌والعذاب)}، حضرت را از محیطی که قدرش را نمی‌شناختند، خارج ساخت و در معدن استعدادها و مرکز انصار و یارانش قرار دارد. خراسان، جایی که این پاره حقیقت نبوی را در خودش جا می‌دهد، می‌شود بهشت زمین.

مشهد و خراسان، سهم برجسته و ممتاز و ویژه‌ای در زمینه‌سازی برای ظهور و طلوع خورشید ولایت عظما دارد. خداوند تبارک و تعالی با گره زدن حضرت رضا ^{(علیه‌السلام)} به ایران و آوردنش در این نقطه، اینجا را شیعه‌خانه امیرالمؤمنین ^{(علیه‌السلام)} کرد. جایی که همه می‌خواهند امت محمدی را متلاشی کنند، حضرت، صهیونیست‌ها و امریکایی‌ها را طرد می‌کند و منطقه را نگهداری می‌کند. از کجا این اتفاقات رقم می‌خورد؟ از پایتخت لطف و کرامت، از مشهد. انقلاب اسلامی و امام راحل و این امام حاضر که این‌گونه دارد انوار را منتشر می‌کند، همه از برکت او است. چه کسی تونست داعش را طرد کند؟ حضرت رضا ^{(علیه‌السلام)} همه را طرد کرد و حرم را نجات داد. سلیمانی‌ها و حججی‌ها و ... همه توسط حضرت رضا ^{(علیه‌السلام)} برای چنین روزهایی تربیت شدند. چه کسی امت را در برابر رژیم صهیونیستی نگهبانی می‌کند؟ قدرت موشکی، قدرت سیاسی، قدرت اجتماعی و قدرت نظامی، جریان صهیونیسم را اسیر و زمین‌گیر ‌کرده است. نه‌فقط اینجا، همه‌جای دنیا همین‌طور در سایه‌سار حضرت رضا ^{(علیه‌السلام)} به هم پیوند می‌خورند و به این ترتیب زنجیره طلایی مقاومت، امتدادش سرتاسر عالم را فرا می‌گیرد.

ناکامی دشمنان در انتخابات اخیر

این خط به کوری چشم دشمنان ادامه پیدا خواهد کرد. البته گاهی فراز و نشیب دارد که باعث می‌شود دشمن طمع می‌کند. امروزه تمام گرگ‌صفت‌ها به همین نقطه مرکزی چشم دوخته‌اند؛ جایی که پرچم اسلام ناب و ولایت علوی و فاطمی برافراشته است. جایی که قانون اساسی‌اش در عالم نظیر ندارد. در قانون اساسی صریح آمده که چه نوع حکومتی را  می‌خواهیم. دشمنان تمام تلاش‌شان را بر تضعیف اینجا متمرکز کرده‌اند؛ چون می‌دانند اگر اینجا تضعیف شود، امت تضعیف می‌شود. گاهی وضعیتی پیش می‌آید که طمع می‌کنند و هر بار هم می‌گویند: این‌دفعه دیگر کار تمام است. یک بار با قدرت نظامی، بار دیگر با فشار تحریم و گاهی با یک فتنه داخلی مثل ۸۸، می‌خواهند زمینه‌ای پیدا کنند. این بار نیز به انتخابات طمع کرده بودند. با خود می‌گفتند این بار با وجود حصر اقتصادی، محاصره رسانه‌ای، عملیات وسیع نفوذی‌ها و ناکارآمدی‌ها، دیگر مردم رأی نمی‌دهند. حتی درصد داده بودند. گفته بودند نهایتاً ۲۵٪ شرکت خواهند کرد.

دو عیدی الهی برای مردم ایران

خدای متعال دو عیدی در ایام دهه کرامت از ناحیه حضرت رضا ^{(علیه‌السلام)} به ملت ما داد. یکی مشارکت بود که هفته پیش گفتم اگر ۴۷٪ شود، خیلی خوب است. اگر از ۵۰٪ رد شود که دیگر عالی است. نماز جعفر طیار هم نذر کرده بودم.

به حواشی انتخابات نمی‌پردازیم که البته باید در جای خودش بحث شود. همه دست به دست هم دادند تا حضور کاهش یابد. رئیس‌جمهور سابق دستش را به دست آن‌طرفی‌ها داد و همه دست به دست هم دادند و با هم متحد شدند. چیزی شبیه فتنه ۸۸ بود؛ منتها از جنس دیگری. جریان کفر، جریان نفاق، جریان حماقت، جریان ناکارآمدی و در آخر کرونای منحوس، همه دست به دست هم داده بودند. با این حال پیروزی خیلی بزرگی شکل گرفت. می‌توانست از این‌هم خیلی بزرگ‌تر باشد، ولی کسانی که باید این کار را درست اجرا می‌کردند، نتواستند یا عرضه انجامش را نداشتند. خدای متعال از عنایت حضرت رضا ^{(علیه‌السلام)} به فریاد رسید.

عیدی دوم آقای رئیسی بود که عطیه رضویه است. دست تقدیر این آقا را از دستگاه قضا به تولیت حضرت رضا ^{(علیه‌السلام)} بُرد. سپس از نوکری آستان قدس دوباره به قوه قضائیه برگرداند. و اکنون به ریاست‌جمهوری رساند. رأی فراوانی هم کسب کرد که جای هیچ حرف و حدیثی باقی نماند. همه ناچار شدند تبریک بگویند. البته ‌به بهانه آرای باطله می‌خواهند روی این گوهر غبار بریزند؛ ولی نمی‌توانند.

به هر حال خیلی باید قدر بدانیم و نماز شکر بخوانیم. حس جشن دارد. معمولاً شب ولادت شیرین‌تر از روز ولادت است، ولی امسال روز میلاد خیلی شیرین است. این عطیه رضویه است. بعد از امام راحل عظیم‌الشأن، از همان ناحیه قدسی و از همان ارض اقدس رهبری به ما داده که عالم متحیر او است. تحت حمایت حضرت رضا ^{(علیه‌السلام)} این توفیق برای امت پیش آمد.

مسئولیت ویژه‌ی حزب‌الله با روی کار‌ آمدن دولت جدید

مسئولیت بچه‌های انقلاب خاص شد. الآن وقتش است که همه‌، با هر رنگ و اسمی، وارد میدان شوند. متأسفانه همه‌ی بچه‌های انقلاب را اسم‌گذاری و گروه‌گروه کردند. امروز همه باید اسم‌ها را دور بریزند و کار کنند. سهم‌خواهی هم نکنند. دنبال مدیر کل و وزیر شدن نباشند. امتحان دیگری در راه است. هر روز یک‌طور غربال می‌شویم، الآن هم غربالگری به کندن اسم‌ها و رسم‌ها است. فقط دور اسم امیرالمؤمنین ^{(علیه‌السلام)} باشیم که متجلی در ولایت حضرت آقا ^{(علیه‌السلام)} است.

تمام حرف‌ها را دور بریزیم و عاشقانه کار کنیم و با همه‌ی وجود گره‌گشایی کنیم. امروز حزب الله وظیفه دارد که به این سید بزرگوار کمک فکری، یدی، مالی، جانی و آبرویی کند؛ چراکه امید امام و امت شده‌اند. آقای رئیسی شاید خودش هم فکر نمی‌کرد روزی رئیس‌جمهور شود. باید همه کنار او بایستند و کمک کنند. دولت عشقی که قرار بود در زمان آقای احمدي‌نژاد شکل بگیرد و به هر دلیلی پا نگرفت، این بار شکل بگیرد و طعم دولت عشق را مردم بچشند. چشم امام و مؤمنین روشن شود و از سختی‌ها هم به عنایت حضرت رضا ^{(علیه‌السلام)} عبور کنیم.

برگردم به اول صحبتم. آن شب قدری که می‌گویند، یاران امشب است. امشب وقت دعا و توسل و تضرع است. خواسته‌های جزئی و کلی و کوچک و خانوادگی و فرزند و ... همه را امشب بخواهید. ولی چون شب برکت و شب بزرگی است، انسان باید از مولای کریم، چیز بزرگ بخواهد؛ پس فرج را بخواهیم. ذیل فرج، دولت صالحین را بخواهیم. خدای متعال قدم سید و دولتش را در گام دوم مبارک قرار دهد تا تشطط‌ها تمام شود.