پيامبر (ص) هيچ كاري را بر نماز ترجيح نميدادند. ميفرمودند كه اگر بنده مؤمن بداند در نماز چه اتفاقي ميافتد، اگر نمازگزار بفهمد چه حادثه عظيمي رخ ميدهد، براي رسيدن به آن لحظه شماري ميكند و حاضر نيست از آن دست بردارد. هنگام نماز از عرش تا سجدهگاه او از نيكي و لطف و عنايت خدا آكنده ميگردد و باران رحمت و كرم الهي جان تشنه او را سيراب ميكند. (برگرفته از کتاب "سیاحت جمال" اثر استاد حاج علی اکبری)