اگر بعد از پیغمبر اکرم (صلی الله علیه و آله) به پیمان غدیر وفادار میماندند و علی ابن ابی طالب (علیه السلام) فرصت پیدا میکرد که یک دورهی کامل جامعه بشریت را مهندسی کند ـ جامعهای که امتدادش، تمام سرزمینها را بهسرعت میگرفت ـ بلافاصله بعد از او این اتفاق برای امام حسن (علیه السلام)، سپس سید الشهدا (علیه السلام) و همینطور برای سایر ائمه (علیهم السلام) ادامه پیدا میکرد و کامل میشد تا حضرت بقیتالله الاعظم )علیه السلام (مستقر میشد، بشریت در کلّ این کره خاکی، بهشت را به تمام معنای کلمه، در علم، خرد، اخلاق، رفاه، امنیت، کمال و سعادت کامل تجربه میکرد و استعدادها به مقصد میرسیدند و نظامی که طراحی میشد، از دلش نظام فرهنگی، اقتصادی، اجتماعی و... بیرون میآمد.