طبع هواهای نفسانی اینگونه است که اگر کسی به آنها مبتلا شد، دچار دو مخاطره میشود؛ اول بازداشتن انسان از پیمودن مقامات معنوی ، دوم سوق داده شدن به سمت گناهان خصوصاً اینکه نقطهی عزیمت هواها حوزهی مباحات است و نه امور حرام. در واقع خواهش دل است. چرا این را خوردی؟! چون دلم میخواست! چرا با فلان کس معاشرت کردی؟ دلم میخواست! این معاشرت و این خوردن و آشامیدن حرام نیست؛ امّا به خواستهی دل، پاسخ مثبت و لبیک گفته است. در اینجا مخاطره وجود دارد.