واقعاً امام کلمهالله و آیتالله بود؛ رضوان خدا بر او باد. امام مانند یک روح بود که در پیکرهی خواب بیجان مندرسی دمیده شد و این خفته را بیدار کرد و ایران عزیز ما با وجود نازنین او، آن قومی شد که قرآن کریم از آمدنشان بشارت داده بود. به قوم صدر اسلام گفته شده بود: «فَسَوفَ»یعنی رویشی خواهد بود، اما طول خواهد کشید. این قوم با این امام تعریف میشود و شناسهاش این است که او را قوم خمینی و امت خمینی مینامند.