اراده خدای متعال این است که خواسته او از جمله در ارتباط با بهرهمندی بندگان از نعمتها از مسیر اسباب عبورکند. سنت خدای متعال و اراده حضرت حق بر این قرار گرفته است که امور را از مجاری خاص خود پیش ببرد؛ چنانکه در روایت آمده است: «أَبَيَ اللّهُ أَنْ يُجْرِيَ الأشياء اِلاّ بِأَسْبابِها؛ خداوند امتناع دارد كه چيزها را جز به وسيله اسباب آنها به اجرا درآورد».
چیزهایی که در چرخه رسیدن نعمت به ما قرار میگیرند، باید در محور سپاس و شکر ما قرار بگیرند سپاس در برابر واسطههای اختیاری، از نظر حضرت حق واجب شمرده شده است. شکر از آنها نهتنها عیب ندارد، بلکه مطلوبیت آن در رتبه وجوب قرار دارد؛ به گونهای که خدا واکنش قدرشناسانه شما را در برابر آن اسباب به منزله شکر از خودش قرار داده است.