«اسْتِکْبَارِ الطَّاعَةِ» بعد از طاعت اینگونه که انسان، طاعات و عبادات خود را بزرگ بشمارد. یعنی طاعتش را به چشم خودش بزرگ محاسبه کند. محصول چنین نگرشی میشود عُجب یا خودشیفتگی. خودشیفتگی مساوی با سقوط و حبط عمل است که باز محرومیت به بار میآورد؛ منتها اینجا محرومیت مضاعف دارد؛ یعنی هم محرومیت از طاعت است و هم ابتلا به یک معصیت بزرگ.