به صورت کلی و عمومی، طبع شریعت و دین حنیف، هماهنگ با فطرت و طبیعت انسان است و چیزی مافوق طاقت او برایش بار نمیکند. اما طبع طاعات به نحو عام که عبارت است از تلاش برای صعود به قلهها و رفتن به سوی مقاصد عالی، با دشواری و سختیهایی همراه است؛ البته نه برای فطرت، بلکه برای طبیعت و طبع انسان؛ چراکه طبع انسان عبارت است از: عجول، مسئولیتگریز، تکلیفستیز.