هر چه جهانبینی مادّی انسان قویتر باشد، به همان اندازه ظرفیتش کمتر است. این قاعده عمومی است. یکی از جلوههایش که امام سجاد (علیه السلام) آن را مطرح میکنند، مباهات و فخر است و مورد دیگرش، شادخواری و فخرفروشی و به رخ کشیدن است. این بیظرفیتی است؛ یعنی هرچه خانه را بزرگتر میسازد، بیظرفیتتر و حقیرتر میشود. هرچه ماشین گرانتر، بدبختتر. انسان دلش برای این افراد میسوزد. مؤمن مرشد در برابر این جماعت که قرار میگیرد، به حالت اشفاق میافتد و دلش میسوزد. اینها خیلی بدبخت هستند؛ چون با چیزهایی که فانی و زائل است، زینت رویین است، از دسترفته و محل ابتلا و سؤالات زیادی است، خود را به رخ میکشند. این آدم خیلی بیچاره و بدبخت و ندار و مسکین است.