مؤمن فقیر اهل صبر و شکر است. البته بعضیهایشان اهل رضا، تدبیر، کار، فعالیت، مجاهدت و اهل کتمان و کرامت نیز هستند. از بیرون که نگاه میکنیم، وضع مالیشان عالی است. به قول قرآن: «یحسَبُهُم الجاهلُ اغنیاءَ من التَّعفُّفِ؛ افراد ناآگاه آنها رااز شدت خویشتن داری، بی نیاز می پندارند». به اصطلاح با سیلی صورتش را سرخ میکند؛ یعنی ابتلا را کتمان میکند. دیدگاهش این است که خدا مرا امتحان میکند، چرا دیگران باخبر شوند؟ لذا فقرش را کتمان میکند.