اللهم انی اعوذ بک من مُبَاهَاةِ الْمُکْثِرِینَ وَ الْإِزْرَاءِ بِالْمُقِلِّینَ (5)
1396/8/14
انسان مؤمن کلمه‌به‌‌کلمه‌ای که می‌گوید، برای او حسنه است، باقی می‌شود و می‌ماند. دیدن نفاد دارد و ذائل می‌شود. هم مؤمن می‌بیند و هم کافر؛ اما رؤیت مؤمن به فیض ابدی متصل می‌شود و بقا دارد، و رؤیت کافر زائل است. انسان مؤمن می‌خورد، انسان کافر هم می‌خورد؛ اما خوردن انسان مؤمن برای او حسنه ثبت می‌شود و به برکت روح ایمان، عندالله و باقی می‌شود، و برای کافر می‌شود انرژی موقتی زائل که تمام می‌شود.هر چه که از ثروت و مال در اختیار مؤمن قرار بگیرد، در چرخه تبدیل فنا به بقا قرار می‌گیرد. استاد ما می‌گفتند که کنار آب سردکن ایستاده بودند، آب دست طلبه‌ها می‌دادند، بعد برایشان دعا می‌کرد و می‌گفت: نوش جان کنید که اشک سحر شود، نور و ایمان شود، توان عمل صالح شود. ایشان آب را می‌خورد، کافر هم می‌خورد، اما اینجا در چرخه روح ایمانی، به امور باقی و فکر و نیت‌های خدایی تبدیل می‌شود.
لطفاً نظر خود را درباره این مطلب بنویسید:
نام :
پست الکترونیکی :
کد تصویر:![]()
پست الکترونیکی :
کد تصویر:
نظر شما :
*