امام صادق (علیه السلام) راجعبه حضرت عباس (علیه السلام) فرمود: «كان عمُّنا العبّاسُ نافذ البصيرةِ صُلب الايمانِ؛ عموى ما، عباس، داراى بينشى ژرف و ايمانى راسخ بود». حضرت دارد عمویش را به رخ عالم میکشد. عباس چه بصیرتی داشت؟! عمق حقایق این عالم را مشاهده میکرد. عموجان ما دارای ایمانی استوار، خللناپذیر و نفوذناپذیر بود.
با تمام امکاناتش به میدان جهاد آمد و مجاهدت کرد. هر چه داشت، همه را پای حجت خدا ریخت که برادر عزیزتر از جانش بود. تا پایان بر سر پیمانش بود. وقتی راجعبه عباس (علیه السلام) صحبت میکنند، اینطور صحبت میکنند. نه یک مجاهد عادی، یک مجاهد تراز و درجه یک، که همهی مجاهدان عالم، شاگردان بخش دبستانی مکتب او هستند.