بیانات به مناسبت ماه معظم شعبان (۱)
1396/2/13
مؤمن در ماه معظّم شعبان به دنبال رفع حجاب‌های نورانی است که در لسان عرفا به فتح مبین تعبیر می‌شود. در مناجات ماه شعبان می‌گوییم: «إِلَهِي هَبْ لِي كَمَالَ الانْقِطَاعِ إِلَيْكَ وَ أَنِرْ أَبْصَارَ قُلُوبِنَا بِضِيَاءِ نَظَرِهَا إِلَيْكَ حَتَّى تَخْرِقَ أَبْصَارُ الْقُلُوبِ حُجُبَ النُّورِ فَتَصِلَ إِلَى مَعْدِنِ الْعَظَمَةِ؛ معبودا، مرا به کمالِ گسستن [از خلق] و پیوستن به خودت رسان و دیده قلبمان را با فروغی که بدان تو را مشاهده کنند، روشن فرما تا دیده دل ما حجاب‌های نورانی را بر درَد و به کانِ عظمت و جلال رسد». این همان وصال است که از آن به فتح مبین تعبیر می‌شود. مؤمن باید بلندهمت باشد و به فتح مبین فکر کند؛ وگرنه فتح قریب برای متوسطین است که تمام عمر تلاش می‌کنند از حجاب‌های ظلمانی بیرون آیند. اینکه انسان تمام عمرش دنبال این باشد که مغفرت الهی شامل حالش شود که از ظلمات سیئات بیرون بیاید، خواسته بسیار کمی است. مسئله این است که انسان دنبال فتح مبین باشد. دستور کار مؤمن در ماه معظّم شعبان ـ که برای شهرالله الأکبر آمادگی ویژه پیدا می‌کند ـ رفع حجاب‌های نورانی است.
لطفاً نظر خود را درباره این مطلب بنویسید:
نام :
پست الکترونیکی :
کد تصویر:![]()
پست الکترونیکی :
کد تصویر:
نظر شما :
*