افضل اعمال امت، انتظار فرج است. معناي صحيح انتظار، داراي ابعادي است كه توجه به اين ابعاد، براي كسي كه ميداند در فرهنگ اسلام و شيعه، چهقدر به انتظار اهميت داده شده، بسيار جالب است. يك بعد، اين است كه انتظار به معناي قانع نشدن به وضع موجود است. ” انتظار داريم“، يعني هرچه خير و عمل خوب انجام داديم و بهوجود آمده، كم و غير كافي است و منتظريم، تا ظرفيت نيكي عالم پر بشود. يك بعد ديگر از ابعاد انتظار، دلگرمي مؤمنين نسبت به آينده است. انتظار مؤمن، يعني اينكه تفكر الهي ـ اين انديشهي روشني كه وحي بر مردم عرضه كرده است ـ يك روز سراسر زندگي بشر را فرا خواهد گرفت. يك بعد انتظار اين است كه منتظر، با شوق و اميد حركت بكند. انتظار، يعني اميد. انتظار، ابعاد گوناگون ديگري هم دارد.