انتظار, ميتواند سبز يا سرخ باشد. زيارت عاشورا, نهال انتظاري خونين را در وجود انسان غرس ميكند و به شيعه يادآور ميشود كه يا بايد در خون خود بغلتي و به شهادت برسي, و يا بايد در عشق شهادت بسوزي. شيعه يا شهيد است يا عاشق شهادت, و اگر جز اين باشد, شيعه نيست. وقتي اين عشق و آمادگي براي خونخواهي در قالب انتظار ظهور ميكند, زائر را به انساني مبارز تبديل خواهد كرد؛ كسي كه با تمام وجود آمادگي دارد تا به ميدان رويارويي با سردمداران كفر و نفاق وارد شده و به طور مستقيم در برابر كساني كه آن فاجعه را به وجود آوردند و خون حسين(عليه السلام) را بر زمين ريختند, بايستد.