در محور واجبات، طبع انسان مؤمن، وظیفهشناس و تکلیفگرا است و در متن این تکالیف نیز دشواریهایی نهفته است. مثلاً اینکه انسان بخواهد صبح از خواب بیدار شود و وضو بگیرد، طبیعتاً دشواریهایی دارد و به همین خاطر به آن تکلیف میگویند.. انسان مؤمن در وظایف قطعی معنوی، امکان ندارد شانه خالی کند و مشتاقانه به استقبال این تکالیف میرود. خود این اشتیاق و رغبت باعث میشود آن تلخی و فشار، تا حد زیادی کاهش پیدا کند. از این حالت به خشوع و بندگی تعبیر میشود.
"استاد حاج علی اکبری"