بیانات پیرامون مسئله مخالفت یا متابعت از هوای نفس (3)
1396/4/28
آیه‌ی هفتم سوره‌ی مبارکه‌ی یونس: «إَنَّ الَّذِينَ لاَ يَرْجُونَ لِقَاءنَا وَرَضُواْ بِالْحَياةِ الدُّنْيَا وَاطْمَأَنُّواْ بِهَا وَالَّذِينَ هُمْ عَنْ آيَاتِنَا غَافِلُونَ؛ كسانى كه اميد به ديدار ما ندارند، و به زندگى دنيا دل خوش كرده و بدان اطمينان يافتهاند، و كسانى كه از آيات ما غافلند». این آیه شریفه با بیان ظریفی، ریشه غفلت را به انسان نشان می‌دهد. چرا انسان به چنین نقطه ای می‌رسد؟ به عبارتی آن چیزی که انسان را خواب می‌کند چیست؟ این آیه‌ی کریمه به ما می‌گوید که اگر انسان به دنیا راضی و مطمئن شود، به سمت بیهوشی می‌رود. عامل بیهوشی انسان، حبّ دنیا است. یک جا یک ساعت بیهوش می‌کند، یک جا، یک روز و یک جا هم ممکن است برای همیشه انسان را به کما ببرد. در روایات اشاره‌ی به این موضوع شده است که لهو و لعب و کثره فی الاولاد و... باعث غفلت می‌شود.
لطفاً نظر خود را درباره این مطلب بنویسید:
نام :
پست الکترونیکی :
کد تصویر:![]()
پست الکترونیکی :
کد تصویر:
نظر شما :
*