بیانات پیرامون مسئله مخالفت یا متابعت از هوای نفس (5)
1396/4/28
آیه‌ی ۲۰۵ سوره‌ی مبارکه‌ی اعراف ا حقیقتاً غفلت‌شکن و عجیب است: «وَاذْکُر رَّبَّکَ فِی نَفْسِکَ تَضَرُّعاً وَخِیفَةً وَدُونَ الْجَهْرِ مِنَ الْقَوْلِ بِالْغُدُوِّ وَالآصَالِ وَلاَ تَکُن مِّنَ الْغَافِلِینَ؛ و در دل خويش، پروردگارت را بامدادان و شامگاهان با تضرع و ترس، بىصداى بلند، ياد كن و از غافلان مباش». پروردگارت را در جانت یاد کن. یعنی خیلی گرفتار ذکر لسانی نباش؛ اینها سطح است، عمیق باش. همراه با زاری و تضرع و ترس و مخفیانه یاد کن، آن قدر که دلت بلرزد و اشکت جاری شود. لازم نیست فریاد بزنی؛ عمیق باش. «بِالْغُدُوِّ وَالآصَالِ» یعنی همه‌ی اوقاتت را پوشش دهد که یک اصطلاح زیبای قرآنی برای دوام ذکر است. «وَلاَ تَکُن مِّنَ الْغَافِلِینَ» یعنی لحظه‌ای از رب خودت غافل نباش و توجهت به او باشد. این هم آیه ای غفلت شکن است که فرمان به ذکر می‌دهد. آن هم ذکر با کیفیت خاص و قلبی و نفسی و درونی و همراه با تضرع و ترس.
لطفاً نظر خود را درباره این مطلب بنویسید:
نام :
پست الکترونیکی :
کد تصویر:![]()
پست الکترونیکی :
کد تصویر:
نظر شما :
*