فرازی از دعای هشتم صحیفه سجادیه (7)
1396/7/25
هر جا که انسان در معرض گناهان قرار می‌گیرد، یک ندای فطرتی در ما برانگیخته می‌شود. همان چیزی که در قرآن کریم با عنوان «نفس لوامه» نامیده می‌شود: «لَا أُقْسِمُ بِيَوْمِ الْقِيَامَةِ وَلَا أُقْسِمُ بِالنَّفْسِ اللَّوَّامَةِ؛ سوگند به روز قيامت و سوگند به نفس لوامه و وجدان بيدار و ملامتگر كه رستاخيز حق است». بدترین وضعیت، نادیده گرفتن این ملامت درونی است. این اشاره‌ی درونی را باید فوراً دریافت و بزرگش کنیم تا به حالت ندامت دست پیدا کنیم که از ارکان توبه است.
لطفاً نظر خود را درباره این مطلب بنویسید:
نام :
پست الکترونیکی :
کد تصویر:![]()
پست الکترونیکی :
کد تصویر:
نظر شما :
*