ایمان اگر یک پیکر باشد، صبر به منزله سرش است که اگر برود، از آن هیچ چیزی نمیماند. چنانچه پا، دست، چشم یا دیگر اعضای انسان از بین برود، انسان ناقص میشود، امّا زنده میماند. امّا اگر سرش برود، میمیرد.
ایمان به منزلهی یک پیکره است، با همهی ابعاد و زوایا و جلوهها و زیباییهایش، و صبر، سرش است. صبر چنین جایگاهی دارد.
(استاد حاج علی اکبری)