طبع حق، معمولاً در بیشتر موارد با سختی¬ها و رنج¬هایی همراه است. اصطلاحی بین ما است که میگوییم: سخن حق تلخ است. لذا در روایت است که: «قُلِ الْحَقَّ وَ إِنْ كَانَ مُرّاً؛حق را بگو، هرچند تلخ باشد». گفتن حق معمولاً آمیخته با تلخی است و نیاز به نوعی سرمایهگذاری و تحمل شرایط دشوار دارد. نقطه¬ مقابل آن، باطل در بیشتر موارد با شهوات و طبع راحتطلب و خوشگذران هماهنگ است و تأمینکننده آن است. نتیجه آن میشود: «ایثار الباطل علی الحق».
باید مواظب بود که افکار عمومی دچار شبهه نشود و مردم گرفتار شهوات نشوند. الان جامعه ما در مخاطره شهوات است. خطر جدی است. موجی است که می¬آید و ذائقه فطری را دچار آسیب میکند و طبیعت را بر فطرت غلبه میدهد. «ایثار الباطل علی الحق» چه در محور شهوات و چه در محور شبهات و چه در ترکیب اینها، باعث می¬شود فطرت سرکوب شود و غریزه و طبیعت میداندار باشد. در این محور دومی هم عملیات شیطان خیلی گسترده است.